Nu de tijd zich voor mij
Uitstrekt als een dode zee
Kost het me moeite
De modder van verplichtingen
Van me af te spoelen.
De hemel is blauw
Verlangens drassig
Mijn levenswil verslapt
Vagelijk vermoed ik achter
De muur van mijn verbeelding
pastorale vergezichten
In tegenstelling tot wat Pascal
Constateerde is het probleem juist
Dat ik binnen wil blijven
Rijpe vrouwen gestroomlijnde homo’s en strenge meisjes
Van het warenhuis schikken rechte keurige
Stapels pullovers hoeslakens pantalons
schuiven trolleys tegen elkaar en
Oefenen hun superieure glimlach in de spiegel
Ontegenzeglijk heeft dit warenhuis een zekere chic
Je krijgt een gevoel alsof je bent uitverkoren
Dat je hier mag zijn
En niet in de C&A of de Zeeman tussen
Het lompenproletariaat
Iedereen kan hier komen winkelen
Zonder aangekeken te worden alsof hij
Of zij iets onzedelijks wil
Met zijn of haar vrije tijd
Of met elkaar
Alfred Vogel
‘Ik krijg elke week een massage
met een verse testikel van een stier’,
schreef een patiënt Dr Vogel.
‘Om deze steeds
vers te kunnen verkrijgen,
gaat mijn verpleegster elke week
als er een stier wordt gedood
naar het slachthuis.’
Zo verdwenen de symptomen
Van deze MS-lijder
Als sneeuw voor de zon.
Zulke wonderbaarlijke genezingen
Zouden nu op tv komen
De nieuwe Dr. Vogel versus
de Bond van Vegetariërs
bij Pauw en Witteman
‘Ja, maar de stier was al dood
en u draagt toch ook leren schoenen?’
Een medicijn tegen de dood
is er nog niet
Maar Dr Vogel kwam een heel eind
Hij werd 94.Herfststemming
Opnieuw een dag laten glippen,
Weggegooid,
Gedachtenloos
Hij dwarrelde als een troefkaart uit mijn hand,
Als een fiche onder tafel
Het is allemaal volstrekt zinloos
En tot mislukken gedoemd
‘Mijn marginaliteit is geen toeval, maar essentie’
Emil Cioran
Die steen door de ruit
Liep de spuigaten uit
Spanningen waren er al vijf jaar
Nu waren de rapen gaar
Een volslagen onbekende met een bril
Onderdrukte de hele dag een gil
Bij Pauw en Witteman trilde hij van top tot teen:
Dit is een landelijk probleem
Kutmarokkanen zei hij nog net niet
Zijn Molukse vrouw grimaste van verdriet
Reality-tv in Coronation Street
Betonblokken in het rampgebied
Molukkers en Marokkanen Zwarte Piet
De burgemeester zweeg als een tiet
Zijn vestingstadje Ulster in het kwadraat
Daar is niemand bij gebaat
De steen kreeg een enorm gewicht
Een volk dat voor de media zwicht...
Kniesoor
De oproep voor een operatie
Van het OLVG, afdeling orthopedie
Komt als geroepen
Zonder gezonde knie
Geen fundament
Onder mijn bestaan
Op een knie kun je niet staan
Maar angst heb ik wel
Er zijn altijd risico’s
dekte de fysio de chirurg in
Ach, de artsen zijn zo knap tegenwoordig
Voor hen is het routine
Ze hebben het onder de knie
En toch
Verval
Volgens mijn fysiotherapeut ben ik
Toe aan een kunstknie
Al ben ik daar eigenlijk
Nog te jong voor
Volgens mijn huisarts
Moet ik bloeddruk-
En cholesterolpillen slikken
Mijn waarden zijn te hoog
Ik heb al bijbalontsteking gehad
Maar dat heeft niet doorgezet
Kalktenen en schimmel in mijn reet
Weddenschappen kunnen nu
Worden afgesloten
Waaraan zal hij doodgaan?
Zegen de wereld
Ave, Ave
Leg de loper voor mij uit
